Διεθνής Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου (ΕΛΕ) του χρέους και Ελλάδα
του Καλλίνικου Κ.
Νικολακόπουλου*
Το πρόβλημα του χρέους δεν είναι απλά ένα οικονομικό-διαχειριστικό
ζήτημα, αλλά πολυπλοκότερο πρόβλημα πού αφορά στην κοινωνική ζωή και τις
διεθνείς σχέσεις της Ελλάδας, ενώ η πρόταση αντιμετώπισής του εξακολουθεί να
είναι το βασικότερο
στοιχείο μιας στρατηγικής διεξόδου από την κρίση. Η αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους
έχει πολυποίκιλες προεκτάσεις, απασχολώντας εντονότατα την ελληνική κοινωνία,
γιατί τα μικρομεσαία κοινωνικά στρώματα αντιμετωπίζουν τεράστια αδιέξοδα και
δυσκολίες αποπληρωμής του ιδιωτικού χρέους (ληξιπρόθεσμα
στεγαστικά-καταναλωτικά δάνεια, μικρομεσαίες επιχειρήσεις που έκλεισαν λόγω
αδυναμίας αποπληρωμής επιχειρηματικών δανείων, νέοι βεβαιωμένοι άδικοι φόροι
επί φοβερά μειωμένων ή/και ανύπαρκτων εισοδημάτων κλπ).
Μία πολιτική αντιμετώπισης του
ιδιωτικού χρέους με αξιοποίηση του υπάρχοντος νομικού πλαισίου, της δικαιοσύνης και θέσπισης
νομοθετικών διατάξεων ελάφρυνσής του, ενώ αντίστοιχα οφείλει να
αντιμετωπισθεί και η ελάφρυνση του δημόσιου χρέους, θεωρείται επιβεβλημένη. Στην Ελλάδα η συγκροτηθείσα, από την Πρόεδρο της
Βουλής με αξιοποίηση διάταξης του κανονισμού της βουλής, Επιτροπή Αλήθειας για
το Δημόσιο Χρέος, στα προκαταρκτικά της συμπεράσματα προσδιόρισε ότι 75%
περίπου του δημόσιου χρέους ανήκει στις κατηγορίες του απεχθούς, επονείδιστου,
παράνομου, μη σύννομου, καταχρηστικού κλπ χρέους και η λειτουργία της διακόπηκε
απότομα από τη νεο-μνημονιακή κυβέρνηση του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ,
για να μην προβεί σε ολοκληρωτικό έλεγχο του χρέους και στην
τεκμηριωμένη-αναλυτική διατύπωση
οριστικών συμπερασμάτων, που θα σήμαινε και τη δυνατότητα μονομερούς διαγραφής
του δημόσιου χρέους, σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και τις αποφάσεις των γενικών
συνελεύσεων του ΟΗΕ.
Η συγκρότηση ‘Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου’ (ΕΛΕ) δεν παρομοιάζεται π.χ.
με μια εξεταστική επιτροπή της Βουλής που συνήθως καταλήγει στη συγκάλυψη και
όχι την ανάδειξη των αιτιών, των υπευθύνων και τον καταλογισμό
ευθυνών. Η υπόσταση και ο σκοπός της ΕΛΕ, είναι διαφορετικός από αυτόν μιας
τεχνικής επιτροπής ή Μ.Κ.Ο. που πραγματοποιεί υποδείξεις στην κυβέρνηση. Στόχοι
της είναι ο προσδιορισμός του ‘απεχθούς’ χρέους και η ανάδειξη των πολιτικών
ευθυνών της δημιουργίας του. Ο χαρακτήρας και ο τρόπος λειτουργίας της
καθορίζονται από τον τεθέντα στόχο, προϋποθέτοντας ουσιαστική δυνατότητα
ελέγχου και ‘ανοίγματος βιβλίων’ της χώρας. Προαπαιτούμενο είναι η κατοχύρωση-διασφάλιση της θεσμικής
δικαιοδοσίας και ανεξαρτησίας της και η στελέχωσή της με διεθνείς προσωπικότητες, αδιάβλητου
κύρους και αναμφισβήτητης ικανότητας, για την ολοκλήρωση του έργου του ελέγχου
(οικονομολόγοι, νομικοί, ορκωτοί λογιστές, εφοριακοί, δικαστικοί, εκπρόσωποι
συνδικαλιστικών φορέων και κοινωνικών οργανώσεων κλπ).
Η ΕΛΕ λειτουργεί ανεξάρτητα από πολιτικά
κόμματα, διασφαλίζει την ύπαρξη εξειδικευμένης γνώσης και εγγυάται τον
δημοκρατικό έλεγχο και το υπόλογο όλων των εμπλεκομένων, έχοντας πλήρη διαχρονική πρόσβαση στις συμβάσεις και
εκδόσεις δημόσιου χρέους, συμπεριλαμβανομένων
των εκδόσεων ομολόγων, αλλά και κάθε διμερούς, πολυμερούς ή άλλης μορφής χρέους
και δανειακών δημόσιων υποχρεώσεων. Έχει τις απαραίτητες αρμοδιότητες, για να
τεθούν στη διάθεσή της όλα τα απαραίτητα αιτούμενα έγγραφα και δυνατότητες
κλήσης προς εξέταση δημόσιων λειτουργών και δικαστικής συνδρομής για το άνοιγμα
τραπεζικών λογαριασμών (π.χ. λογαριασμών του δημοσίου σε ιδιωτικές τράπεζες και
στην Τράπεζα της Ελλάδας) και επαρκές χρονικό διάστημα, για την μελέτη
όλων των συμβάσεων και τη σύνταξη του πορίσματός της.
Οι ασκηθείσες πολιτικές ΕΕ και ΔΝΤ, για
την αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους, επέφεραν τεράστιο κοινωνικό κόστος για την Ελλάδα και είναι δικαίωμα του
ελληνικού λαού η πλήρης πληροφόρηση για το δημόσιο χρέος. Η ΕΛΕ θα
διαπιστώσει-προσδιορίσει τις αιτίες του δημοσίου χρέους, τους όρους σύναψής του και τη χρήση των
ληφθέντων δανείων. Τα πορίσματα της ΕΛΕ θα διαμορφώσουν κατάλληλες προτάσεις για
την αντιμετώπιση του χρέους, συμπεριλαμβανομένου του χρέους που θα αποδειχθεί
ως παράνομο και ‘απεχθές΄ ή επονείδιστο (odious) που θα διαγραφεί σύμφωνα με τα
προβλεπόμενα από το διεθνές δίκαιο.
Επιδίωξη της ΕΛΕ, πρέπει να είναι η συνδρομή της Ελλάδας στη λήψη των
απαραίτητων μέτρων αντιμετώπισης του βάρους του χρέους καθώς και η διαπίστωση
των ευθυνών για τις προβληματικές συμβάσεις του.
Η παγκόσμια χρηματοπιστωτική-οικονομική κρίση του 2007-2008 έλαβε την
μορφή κρίσης χρέους της περιφέρειας της ευρωζώνης, ενώ η αντίδραση της ΕΕ, σε
συμφωνία με εθνικές κυβερνήσεις, ήταν η υιοθέτηση προγραμμάτων ‘διάσωσης’ με διευκόλυνση προσωρινού
δανεισμού των χωρών της ευρωζώνης και προστασίας των τραπεζών και του
χρηματοπιστωτικού συστήματος με αντίτιμο την εφαρμογή καταστροφικών-εγκληματικών
προγραμμάτων ακραίας λιτότητας. Η Ελλάδα, η Ιρλανδία, η
Πορτογαλία, η Κύπρος αλλά και άλλες χώρες εξαναγκάσθηκαν στην περικοπή μισθών
και συντάξεων, μείωση δημοσίων δαπανών, συρρίκνωση παροχών πρόνοιας,
ιδιωτικοποίηση δημόσιων επιχειρήσεων και απελευθέρωση των αγορών. Το κοινωνικό
κόστος από την εφαρμογή τέτοιων μέτρων είναι τεράστιο λόγω τρομακτικής αύξησης
της ανεργίας, χρεοκοπίας επιχειρήσεων, συρρίκνωσης της παραγωγής
και εμβάθυνσης της ύφεσης. Ο ελληνικός λαός αγνοεί παντελώς τη σύνθεση
και τους όρους του δημόσιου χρέους, παρότι η Ελλάδα βρέθηκε στο επίκεντρο
εφαρμογής των προγραμμάτων ‘διάσωσης’. Η
έλλειψη ενημέρωσης είναι κορυφαία αποτυχία εφαρμογής δημοκρατικών διαδικασιών
στην πλήρη πληροφόρηση των λαών, που καλούνται να σηκώσουν το βάρος των
‘μνημονιακών’ προγραμμάτων με τεράστιο κοινωνικό κόστος.
Η δύναμη της ΕΛΕ δεν εξαρτάται αποκλειστικά από τον θεσμικό της ρόλο,
αλλά και από τη δημιουργία κινημάτων
στήριξης (πολιτών,
οργανώσεων κλπ) της λειτουργίας της και ολοκλήρωσης του έργου της. Η
διευκόλυνση λειτουργίας της, με τη συγκρότηση αυτόνομων επιτροπών κατά τομείς
και ειδικά θέματα, είναι επιθυμητή όπου υπάρχει η υπόνοια για ύπαρξη
κακοδιαχείρισης και κατασπατάλησης δημοσίου χρήματος (δανειακές συμβάσεις,
ομολογιακά δάνεια, εξοπλιστικά προγράμματα, δημόσια έργα, κρατικές προμήθειες,
ιδιωτικοποιήσεις, σκανδαλώδεις φορολογικές ρυθμίσεις, γερμανικές οφειλές κλπ). Η
ολοκλήρωση λειτουργίας της θα συντελούσε στην απόκτηση δικτύωσης των κοινωνικών
και πολιτικών οργανώσεων, που υιοθετούν την ιδέα ουσιαστικού ελέγχου του
δημόσιου χρέους, και θα τεκμηρίωνε την άρνηση πληρωμής του ‘απεχθούς’ χρέους με ηθικά, νομικά
και πολιτικά επιχειρήματα, ανατρέποντας την κυριαρχία του χρηματοπιστωτικού
κεφαλαίου σε Ελλάδα και ΕΕ.
Η μη υπέρβαση των ορίων λειτουργίας και δράσης της ΕΛΕ είναι κρίσιμη,
κατανοώντας ότι η συγκρότησή της δεν πρέπει να συνδυασθεί με προσπάθειες
ελέγχου και χειραγώγησής της. Ο σεβασμός της αυτοτελούς υπόστασής της και του
αδιάβλητου και αντικειμενικού τρόπου αξιολόγησης στη διατύπωση εναλλακτικών
προτάσεων αντιμετώπισης του δημόσιου χρέους, σε ευθεία αντίθεση με τις
νεοφιλελεύθερες επιλογές των κυρίαρχων ελίτ ΕΕ-Ελλάδας, ήταν αναγκαίος. Η εξέταση της σχετικής διεθνούς εμπειρίας
και των πολιτικών αντιμετώπισης χρέους, είτε μέσω αναδιαρθρώσεων είτε μέσω στάσης πληρωμών, οδηγεί σε
πολύτιμα συμπεράσματα για τη χάραξη και καθορισμό συγκεκριμένης πολιτικής.
Χώρες που προέβησαν σε στάση πληρωμών και κατόπιν σε αναδιάρθρωση χρέους,
επέτυχαν μεγαλύτερο ‘κούρεμα’ του χρέους με μείωσή του μεσοσταθμικά κατά 41,8%,
ενώ οι χώρες που προέβησαν σε προληπτική αναδιάρθρωση χρέους επέτυχαν
αντίστοιχη μεσοσταθμική μείωσή του κατά μόλις 19,2%. Ακόμη οι χώρες με στάση πληρωμών,
είχαν μεγαλύτερη μείωση του ΑΕΠ της τάξης του 7,5%, αλλά και θεαματική ανάκαμψη
το επόμενο έτος της τάξης του 6%, ενώ αντίθετα οι χώρες που προέβησαν σε
προληπτική αναδιάρθρωση είχαν μικρότερη πτώση του ΑΕΠ 3,6%, αλλά και μικρότερη
ανάκαμψη κατά μόλις 1%.
(Σημείωση: το άρθρο αυτό έχει δημοσιευθεί σε πρότερη
μορφή διαδικτυακά και έντυπα τον Μάϊο του 2012, όμως θεωρούμε ότι εξακολουθεί
να είναι διαχρονικό και επίκαιρο και με τη σχετική επικαιροποίησή του μετά από
τις πρόσφατες σχετικές εξελίξεις στην Ελλάδα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου